sneller dan bus, tram, metro en ambulance

Zoals al gezegd: ik ben nu in Mexico-stad. Op bezoek bij Eunice, mijn vriendin. We kennen elkaar al weer bijna een jaar en proberen elkaar zo vaak mogelijk te zien. De laatste keer was eind augustus geweest, dus werd het de allerhoogste tijd om elkaar weer te zien)
Een Nederlander zonder fiets is geen Nederlander, dus heb ik mijn fiets uit elkaar gehaald en in karton ingepakt. Het was in eerste instantie de bedoeling dat mijn fietsje naar Mexico, Curacao, het Caraibisch gebied en Florida zou afreizen, maar daar komt D.V. het een en ander bij (zie: 'reis')
In Mexico-City geniet je met volle teugen van je fietsje. Het blijkt namelijk dat je met je fietsje in de grootste stad ter wereld sneller bent dan welk vervoermiddel, uitgezonderd van de brommer, dan ook. Zo had ik met Eunice een wedstrijdje gedaan. Vanaf hartje centrum naar het huis van Eunice in Tlalpan, zij met metro en bus en ik met de fiets. Ik deed er precies een half uur over en Eunice anderhalf uur. Ik bij aankomst thuis een heerlijk doucheje genomen, Eunice kwam na een uur afgepeigerd aanzetten, moe van al dat gehang, gewacht, geslenter in bus, tram en metro...Ik zo fris als een hoentje..! Grappig was ook dat ik sneller was dan een ambulance met loeiende sirenes. Ook al reed hij met loeiende sirenes, er was in de drukke namiddagspits geen doorkomen aan, behalve dan wanneer je zoals mij met je fietsje bent. Het is wel een andere tak van sport dan fietsen in Nederland. Inmiddels ben ik wel het een en ander gewend, maar fietsen in Mexico-stad doet het adrenalinegehalte hoog houden...!