Venezuela: creatief zijn en aardig doorfietsen

hallo,

al weer een tijdje geleden...waar waren we gebleven? o ja, Trinidad & Tobago.
Welnu: vanaf T&T heb ik de boot gepakt naar Guiria in Venezuela. Dat was nog n aardige onderneming. Er is maar 1 boot die van T&T naar Venezuela gaat en die gaat alleen op woensdagochtend...en ik zou niet meekunnen...Ik opgebeld naar Pier 1 ferries: en wat zegt de dame aan de andere kant van de telefoon: "no you can't take the bike with you, because we do not have a permission to take cargo with us on the boat. I'm so sorry" Ik nog uitleggen dat mijn fiets helemaal geen cargo is, maar gewoon mijn bagege, maar t mocht niet baten. Maar ik liet me niet uit het veld slaan en de volgende dag ben ik naar het verkooppunt in Chaguaramas (waarvandaan de boot vertrekt) gegaan en geprobeerd het ticket te kopen. Natuurlijk mijn fiets niet laten zien, want dat zou alleen maar afschrikken...Zou 't een makkie zijn...NIET dus...! Want ik herkende de stem van de dame achter de kassa, het was dezelfde dame die ik aan de telefoon gehad had. En dit keer lag ze me weer dwars: Ik had namelijk geen bewijs dat ik Venezuela zou verlaten! IK natuurlijk uitgelegd dat ik via land Venezuela via Colombia zou gaan verlaten, maar dat mocht niet baten. Ik moest en zou een bewijs moeten kunnen overhandigen. Andere mogelijkheid was: een retourticket bij de dame kopen. Maar dat was me wat al te gek. Wat een onzin allemaal! Ik teruggegaan naar mijn hostel. Via mijn mail mijn oude vliegticket van Curacao naar T&T wat aangepast, vertrek- en aankomsttijden en als vertrekplaats Las Piedras, Venezuela gedaan en als aankomstplaats Willemstad, Curacao. Gewoon dus even een vervalst ticket gemaakt. Volgende dag terug gegaan en jawel hoor de dame slikte het mooie vervalst A4-tje als zoete koek. Maar nu moest ik met mijn fiets nog op die vermaledijde boot zien te komen. Ik had van de fiets een zo klein mogelijk pakketje gemaakt. En wat bleek: het was helemaal absoluut geen probleem om met mijn fiets op de boot te gaan! Wat een gezeur voor niks allemaal achteraf. Na 4 uur varen met de boot, liever gezegd 'discoboot', want op zijn T&T's stond de stampmuziek weer lekker hard aan. En wat ook leuk was: de cola en 7-up was gratis op de boot...NOu dat moet je mij niet twee keer vertellen... GRATIS...!! Kheb me helemaal vol laten gieten met overheerlijke cola en 7-up...BURPPP
Zo aan het begin van de middag kwamen we aan in Guiria, in Venezuela. Een fijn moment, omdat ik wist dat het grote fietsen nu daadwerkelijk zou gaan aanbreken. Vanaf hier in 1x naar Bolivia en dan weer terug naar het noorden naar Suriname, geen geklooi meer met boten of vliegtuigen...FIETSEN, FIETSEN, FIETSEN.
Overigens bleek dus ook dat ze in Venzuela helemaal niet vroegen naar een bewijs van vertek...Nee, nu vroegen ze naar je inentingen, het gele boekje. Die had ik dus niet bij me, maar de vele stempels in mijn paspoort stelden de trouwe dienstdoenders kennelijk gerust.
Aan de wal mijn fietsje in elkaar gezet. Weer even wennen dat je weer aan de rechterkant van de weg moet fietsen en 'los geht's'. Fietsen, in eerste instantie naar het oosten. Niet een heel boeiende weg en een weg die denk ik door nog maar zeer weinig wereldfietsers befietst is..Wie gaat er ook van T&T, via Bolivia naar Suriname fietsen...?! Ik fietste door de staat Sucre en duidelijk was te merken dat het hier arm is, want hele dorpen zeten niets te doen en jan en alleman zat voor het huis te kijken naar voorbijkomende auto's, bussen, vrachtwagens en een fietser dus. Na zo'n 70 km begon het donker te worden, dus werd het tijd om een bed te zoeken. Ik was in een dorp, dus een hostel ozd. was er niet. Gelukkig werd ik uitgenodigd bij een familie, waar ik op zich best lekker op een matras op de vloer tussen de katten, honden, kippen en kakkerlakken heb geslapen.
De volgende dag er weer vroeg uit en richting Carioca gefietst. Een stuk van ongeveer 150 kilometer. In Carioca een posada (hostel) gepakt. Er was in het hostel een vriendelijke jongeman van ongeveer 18 jaar die mij liet zien waar je kon eten en dergelijke. Ik vermoedelijke al iets, en dat vermoeden bleek dus te kloppen. De jongeman bleek ook op hetzelfde geslacht te vallen, want hij vroeg of ie bij me mocht slapen...Ik maakte de jongeman duidelijk dat ik daar geen zin in had. Ik 's avonds gaan slapen en opeens in het holst van de nacht schrik ik wakker. Vaag zie ik een gestalte in het donker, iemand was mijn kamer binnengedrongen...aargh..die gaan me koud maken dacht ik, me spullen jatten ozd. Dus zette ik het op een schreeuwen terwijl ik ondertussen de lichtschakelaar wist te bereiken. Floeps, het licht vloog aan en wat bleek..Het was de jongeman met interesse in het mannelijk geslacht...en hij dook dus doodleuk mn bed in..:( Nee, nee, nee, wederom maakte ik de jongeman duidelijk dat ik dit toch echt niet prettig vond. De jongeman buiten gezet en daarna wel 10 x gecontroleerd of mn deur nu wel goed dichtzat...Die nacht wat minder geslapen dan normaal...
De volgende dag ging ik eens mn centjes tellen, ik had iets van 130 dollar gewisseld in Venezolaanse Bolivares. Ik wist dat ik nog iets van 1000 Bolivares had, maar nu had ik er opeens nog maar 500. Ik begon te twijfelen, dacht goed na en kwam toch echt tot de conclusie dat iemand wat geld van mij gestolen had. Waar het precies gebeurt is, kan ik niet met zekerheid zeggen, maar ik heb wel mn vermoedens. 500 Bolvares is iets meer dan 40 euro, niet verschrikkelijk veel geld, maar het bracht mij voor een zeer vervelend probleem. In mijn reis van Mexico-Suriname per fiets heb ik al eens uitgelegd dat er in Venzuela twee koersen zijn, de gewone (Bolivar Fuerte) en die van de zwarte markt (ik noem die voor het gemak maar Bolivar Suave). Dat houdt in wanneer ik met mijn bankpasje naar een bank in Venezuela ga, omgerekend iets van 3 Bolivar voor een dollar krijg, terwijl ik op de zwarte markt voor een dollar 8 Bolivar krijg...O, o, wat nu, met mijn bankpasje gaan pinnen was geen optie, want dan betaal je bijna 3 x zoveel. Buitenlandse valuta had ik niet meer, dus wisselen op de zwarte markt ging ook niet...Ik zat flink in de penarie...Uiteindelijk heb ik de kaart van Venezuela er maar eens bijgepakt. De dichtsbijzijnde grens was op dat moment die van Brazilie, op de grens Pacaraima-Santa Elena de Uairen. Ik was daar 2 jaar geleden ook geweest en ik kon me niet meer herinneren of er in Pacaraima, het Braziliaanse grensplaatsje een bank was. Het internet vertelde mij dat er een Banco do Brazil