van Vuurland nr Alaska, de Snelweghond en nog meer

Hallo,

Idd iets misgegaan, ik had gisteren bijna mn reisverslag klaar, trad het tijdsmechanisme in werking, bleek daarna dus dat ie niets had opgeslagen, kwas nogal boos en heb dan ook niet betaald, kreeg ik nogal gezeur mee, niet zo heel leuk, maar normaal als je tijd o mis, dan kun je daarna dus gewoon terugkeren naar waar je mee bezig was, un dus niet….dus ik kan weer overnieuw gaan typen, maar dat moet wel snel gebeuren, want over iets meer dan 2 uur vertrekt mn vliegtuig…
Het laatste reisverslag waren we in San Vito in Costa Rica, vanaf San Vito ben ik naar de grens met Panama gefietst, iets van 10 km, maar een heel erg slechte weg. Dus heb ik er mij toe laten verleiden een stukje te gaan liften. Iets van 3 km, er kwam een pickup lanas, fiets en ik achterin en hopla gaan met die banaan. Ik heb dit even later overigens weer goed gemaakt, want ik was mn zonnebril vergeten, dus moest ik op gegeven moment weer terugfietsen….en wel bergop…dus dubbelendwars goedgemaakt….Bij de grens kon je gewoon doorfietsen, maar ik heb de stempels nodig, anders kom ik t land niet uit, dus wel gewoon alles via het boekje gedaan….Het was overigens frappant om te zien, dat er precies op de grens veel meer vuil lag aan de Panamese zijde, dan aan de Costa Ricaanse zijde….Costa Rica is een stuk netter…
Ik ben verder gefietst naar Volcan in Panama, een stuk van iets van 60 km, maar 70 procent bergop....en als je denkt dat Costa RIca groen is, moet je maar eens naar Panama gaan, bijkans nog groener, een heel mooi gebied, waar ik doorheen fietste. Volcan is gelegen aan de voet van de hoogste berg van Panama, en zoals de naam al doet vermoeden is dat een vulkaan...!
Vanaf Volcan ben ik naar David gefietst, een stuk van ook zo ongeveer 60 km, maar dan 70 procent bergaf, wel lekker, maar het regende wel heel hard en bij afdalen, krijg je het dan toch wel redelijk koud...
In David ben ik naar de luchthaven gefietst. Ik had in NL al het een en ander uitgevogeld en wist dat op de luchthaven in David een balie van Aeroperlas zit. Deze maatschappij moet er gedeeltelijk voor gaan zorgen dat ik in de richting van Colombia kom....
Er zijn andere opties, bijvoorbeeld een jungletocht door de Darien Gap (op de grens van Panama en Colombia). Door de Darien Gap loopt absoluut geen enkele weg...Noord en Zuid Amerika zijn dus niet met een weg met elkaar verbonden. Het is een stuk van 70 km door de jungle dat nooit afgemaakt is. Je kunt wel in 7 dagen het gebied middels een jungletocht doorkruisen, sneller gaat niet, want er is alleen maar oerwoud. Bovendien is het er erg gevaarlijk vanwege FARC rebellen en allerlei drugsgedoetjes. Redenen waarom ze de weg nooit afgemaakt hebben.
Een andere optie is naar Colon gaan en daar proberen een schip richting Colombia te bemachtigen. Is wel een gedoetje, want er gaan geen reguliere diensten, alleen vrachtschepen en luxejachten. Is natuurlijk wel leuk op zo´n schip, maar duurt wel lang.
In plaats daarvan vlieg ik van Panama City naar Isla de Tubualla....Daar is dus helemaal niets. Het is een onbewoond eiland, met slechts een landingsbaan. In eerste instantie was het de bedoeling dat ik naar Puerto Obaldia (op de grens Panama Colombia) zou vliegen, maar de Belgen wisten mij te vertellen, dat ik zelfs met mijn fiets nog niet over de landingsbaan aldaar zou durven te fietsen...laat staan dus een vliegtuig op te laten landen en opstijgen. Dus zijn de Panamezen zo wijs geweest om de luchthaven in Puerto Obaldia te sluiten....De Belgen wisten mij te vertellen dat ik dan maar naar Isla de Tubualla moet vliegen. Dat ligt in de buurt van Puerto Obaldia en met behulp van een inheemse indianenstam kun je dan met een bootje naar Puerto Obaldia gebracht worden...Het is een vlucht van 50 minuten en mn fiets mag mee, op voorwaarde dat ik mn banden laat leeglopen, anders schijnen ze te ontploffen....
Ik wist dus dat die luchthaven van Puerto Obaldia gesloten was....Aeroperlas in David dus niet....dus ik boeken voor aanstaande maandag....geen plek volgens de dame achter de balie....dan maar een andere dag....ook geen plek....voor de hele maand augustus geen plek....ook niet voor de hele maand september....en volgens de dame en heer achter de balie was de luchthaven toch echt wel open hoor...En geen plek...alles volgeboekt...het loopt storm daar bij Aeroperlas....Uiteindelijk kwamen ze na veel gebel er achter dat de luchthaven daadwerkelijk gesloten was....maar dat had ik ze al verteld....Fijn als je als luchtvaartmaatschappij zelf niet weet, welke luchthavens operatief zijn en welke niet....hopelijk weet de desbetreffende piloot wel waar ie op Isla de Tubualla moet landen....Dus op naar Isla Bonita de Tubualla....
Vanaf Puerto Obaldia kan ik weer met een bootje naar Colombia. Uiteindelijk zal ik dan waarschijnlijk in Turbo uitkomen, waar weer een weg is en ik in plaats van naar het zuiden, nu afbuig naar het oosten en richting Venezuela ga fietsen.
Ik ga Suriname overigens niet volledig met de fiets halen, ik moet in Venezuela voor zo´n 1000 km of meer de bus gaan pakken, anders ga ik in Suriname mn vliegtuig missen. Ik hoop dat jullie hier niet al te veel moeite mee zullen hebben. Ik heb me er inmiddels ´overheen gezet´, het is niet anders. Midden Amerika iig. wel volledig met de fiets gedaan....!!
Vanaf David ben ik verder gefietst, en omdat ik mijn vliegticket al had geboekt, had ik een beetje haast, temeer daar ik er vanuit gegaan was, dat Panama City nog maar 350 km zou zijn, bleken het er nog 450 te zijn...en ik had nog maar drie dagen...En toen...jawel hoor, op een onmogelijke plek en tijdstip.....dan toch eindelijk.....de eerste lekke band....Het begon al donker te worden, het regende heel hard en wat ergens in de bergen in the middle of nowhere....dus ik proberen die band in de regen te plakken, maar een doorsnee mens weet dan dat het plakkertje niet echt wil blijven plakken. Toen verder gelopen en ik had geluk...verderop was een huisje en daar kon ik de band plakken. Ik had natuurlijk wel vertraging opgelopen. In het volgende dorpje heb ik toen onderdak bij de plaatstelijke politie gevraagd...en dat was geen probleem...wat bleek...er waren collega´s aanwezig....Fietsers wel te verstaan...de eerste die ik ben tegengekomen. 2 Engelsen, een meisje en een jongen. Waren van Ushuaia (zuidelijkste stad ter wereld op Vuurland, Argentinie) naar Alaska aan t fietsen. Ze vonden het wel aardig geinig dat ik het met een fiets van 100 euro deed en een klein rugzakje...Aan de andere kant had ik enorme waardering voor hun professionaliteit....hoogtemeters, kilometertellers, tent, matrassen, slaapzakken, goede fietsen, gedetailleerde kaarten....Gaaf om te zien. We hebben ervaringen uitgewisseld en elkaar tips meegegeven. Zij kwamen immers uit het zuiden en ik uit het noorden...! Hun website is www.cyclingnomads.com. Maar nu niet allemaal overstappen naar hun website ehj....
Je hoort dan de mafste verhalen, bijvoorbeeld een Nederlandse familie met 2 kinderen van 11 n 13 die al vier jaar aan het fietsen zijn. Of een andere Nederlandse familie met een peuter van een jaar oud, die dan in een aanhangwagentje achter de fiets zit...Welllicht breng ik mensen met jonge kinderen nu op een idee....of een Duitser met een aanhangwagentje achter zn fiets, waar dan zn hond in zit...
De volgende dag heb ik een stuk van 170 km naar Penonome gefietst....Vroeger kreeg je als je ondeugend geweest was van je ouders nog wel eens ´billekoek´ Nou, ik weet nu pas goed wat dat is....Het achterwerk vroeg om een ijskoude douche....Au, au, au...maar wel lekker gedouched en lekker geslapen. Ik had wel een deuk in mn velg gereden, maar de volgende dag laten repareren. Was maar 2 dollar.
De volgende dag een klein stuk van 60 km gefietst naar de kust. De volgende dag naar Panama City gefietst. Ik was toen al iets van 100 km op de snelweg aan het fietsen. In totaal heb ik in Panama iets van 250 km op de snelweg gefietst, de rest enkelbaans, maar eigenlijk niet minder irritant. In totaal heb ik in Panama iets van 450 km op de Interamericana gezeten, je zit dan op de drukste verkeersader van het land...Constant wordt er naar je getoeterd en vaak niet de vriendelijke toeter. Op gegeven moment wordt je dat wel zat en ben je blij dat je eindelijk op de plaats van bestemming aankomt!
In ieder geval, vlak voor Panama City kwam ik dan eindelijk tegen...De ´snelweghond´. Ze zijn nauw verwand aan de straathond, met dit verschil dat hun leven zich voornamelijk op en langs de snelweg afspeelt. Ik heb eens even met ze gepraat en inderdaad...wat ik al vermoedde...er kon geen lachje van af....Wat wil je ook...als straathond heb je al een niet al te plezant leven, maar een doorgewinterde straathond, die zn zaakjes een een beetje slim aanpakt, kan er nog wel wat van maken. Maar de ´snelweghond´....nee, hij leidt letterlijk een absoluut hondenleven. Al het verkeer dat langsdendert, de giftige uitlaatgassen, relatief weinig lotgenoten, waar je je leed mee kan delen, en langs de snelweg zijn de lekkere hapjes nou ook niet een twee drie voor handen...Ik kan met stellige overtuiging beweren dat de ´snelweghond´ het meest barre bestaan van alle honden heeft...Aan de andere kant toch wel dapper dat ze nooit opgeven...
Uiteindelijk kwam ik bij het Panama kanaal uit. Dat is erg mooi om te zien. Dus ik met die fiets de brug over (een machtig gezicht om die brug te zien)...maar al snel kwam er politie aan, bleek toch niet helemaal de bedoeling te zijn, om met de fiets er overheen te gaan. Ik had de andere brug moeten pakken, maar nergens een bordje natuurlijk...De politie regelde een pickup voor me en die bracht me aan de andere kant.
Het Panama kanaal is tot 1999 van Amerika geweest en dat kon je nog goed zien. Een aantal nederzettingen zien er onvervalst Amerikaans uit, en een aantal borden zijn nog in het engels. Het kanaal zelf en twee langgerekte stroken aan beide zijden waren Amerikaans en als je daar was, viel je onder de Amerikaanse wetten. Gelukkig is het kanaal nu van Panama, want zo´n soort kolonialisme is niet meer echt van deze tijd. Natuurlijk zot, dat een strook land van de ene oceaan naar de andere, midden in je eigen land, op een km van de hoofdstad niet van jou is, maar van een ander land...Dat kan echt niet meer....
Ziezo, ik stop er mee, want het vliegtuig vertrekt inmiddels al over een uur...snel...opschieten...
Tot D.V. in Colombia!