nu in Guyana, links rijden dus...

hallo,

ik ben nu in Corriverton, dat ligt aan de rivier Corantijn, aan de andere kant ligt Nieuw Nickerie, dat ligt in Suriname.
Hoe ben ik hier gekomen?
vanaf Bonfim in Brazilie ben ik naar de grens met Guyana gefiets, 5 km, en ben je blij dat je uit het ene gat wegbent, kom je in een nog groter gat der gaten...genaamd Lethem...was wel even wennen, want als je met iemand praat, kijkt deze je veelal niet aan, communiceert lastig...Bovendien is Lethem enorm afgelegen, er gaat een modder/zandpad van ong. 500 km dwars door het oerwoud naar Georgetown. Het ligt veel te ver weg, en is dan ook redelijk op Brazilie georienteerd, in Lethem ook geen oerwoud maar Savanne, er wonen de Guyanese cowboys!
Wat trouwens echt heel maf is, is dat je op de grens Brazilie / Guyana van weghelft moet wisselen, het is het enige punt op het continent Amerika waar je middels de weg, van weghelft moet wisselen, en daarvoor hebben ze een heel ingenieus systeem bedacht, bijgaande foto zal dit verduidelijken, echt maf...!
Vanaf Lethem heb ik de bus naar Georgetown gepakt, heb ik moeten doen, want ik heb tijd te kort, bovendien had ik gehoord dat het pad door het oerwoud gevaarlijk kan zijn. De bus vertrok om 1 uur s middags en kwam om 3 uur s ochtends in Georgetown aan, een onmogelijk tijd natuurlijk om in de gevaarlijkste stad van het continent Amerika aan te komen...je merkt het ook gelijk, het is er s nachts niet pluis...gelukkig was het eindpunt van de bus bij Jerry's, een hostel/ bar / cafe, daar heb ik veilig met iemand anders kunnen wachten tot het licht was...
De tocht van Lethem naar Georgetown is wel een belevenis, het pad is slecht en je moet er niet aan denken dat je er overheen moet rijden als het geregend heeft...prachtig gebied ook, alleen maar oerwoud, oerwoud, oerwoud...
Je komt op zo'n reis trouwens de meest kolderieke figuren tegen, in de bus zat ook een 60-jarige duitser, die al iets van 40 jaar aan het rondzwerven was, had de meest maffe verhalen, at alles wat los en vast zit en sprak met zo een sterk duits-engels accent, daar lusten de honden geen brood van...
In de bus zaten ook mensen van de Pentecostal church, waaronder 3 pastors, kreeg ik nog adres van. Vanaf Georgetown ben ik weer gaan fietsen en in Mahaica ben ik bij de pastors langs gegaan, enorm aardige lui, eten gekregen, bed en ik moet zeker nog eens langskomen...! Wat wel interessant is, is dat zij naar de meest afgelegen gedeelten van Guyana gaan, diep in het amazone-oerwoud, om daar missionair werk te verrichten onder de diverse indianenstammen, lijkt me heel interessant om dat een keer mee te maken...En zo zie je maar weer, ik kom veel pastors, dominees e.d. tegen...
Vanaf Mahaica ben ik naar Corriverton gefiets, vlak, ongeveer 150 km, maar wel wind tegen.
Guyana is door de Nederlanders ingericht, het lijkt heel veel op NL, met sloten, kanalen en vlakke, uitgestrekte weilanden. Bovendien barst het hier van de Nederlandstalige plaatsnamen, wel geinig, om er een paar te noemen: De Kinderen. Goedeverwachting, de Hoop, Vreed en Hoop, Linden, Sparendaam, Vereeniging etc. etc...
Welnu, de pont naar Suriname vertrekt over 2 uur, ik ga richting de 'stelling', want zo noemen ze in Guyana een aanlegsteiger...!