Colombia was ZWAAR en nu op de Gran Sabana

Hallo,

Het heeft even en tijdje geduurd, maar hier dan eindelijk weer een reisverslag. Jullie zullen je wel afvragen waar ik mij nu bevind. Welnu, ik bevind mij in Santa Elena de Uraien, dat ligt in Venezuela en ligt 15 km van de grens met Brazilie, en ik kan jullie vertellen dat het hier ongelooflijk mooi is…!! Volgens mij is alleen Spitsbergen mooier…Daarover straks meer….
Ik ben behoorlijk in tijdnood gekomen, ik heb nog maar een week over om Suriname te bereiken…en dan te bedenken dat de weg van de grens met Brazilie naar de hoofdstad van Guyana niet verhard is…ik hoop dat ik het allemaal ga redden…Bovendien moet ik ook nog een visum voor Suriname in Georgetown zien aan te schaffen…
Het laatste reisverslag had ik in Cartagena geschreven. Dat is een bijzonder mooie stad en is een van de hoogtepunten van Zuid-Amerika…en niet voor niets, het is een oude stad en was ten tijde van de Spaanse overheersing in Zuid Amerika een van de belangrijkste steden, en om aanvallen van piraten tegen te gaan, hebben de Spanjaarden destijds de stad met muren en wallen versterkt. Binnen die muren en wallen vind je een prachtige sfeervolle stad, met nauwe straatjes, pleintjes, monumentale gebouwen. Het lijkt net of je gewoon in Spanje bent. Ik ben daar in totaal 2 dagen geweest, ook om even uit te puffen van de vorige 4 dagen, waarin ik heel veel gefietst heb.
Vanaf Cartagena ben ik naar Barranquilla gefietst, dat is en miljoenenstad, maar staat geeneens in de Lonely Planet...en terecht, want het is een lelijke stinkstad, waar niet heel veel te beleven valt, dus 1 nachtje geslapen en de volgende dag snel weer weg. Overigens had ik ondertussen al te maken gekregen met, ik meen de noordoosten-passaat, dat houdt iiig. in, dat ik vanaf Carthagena tot aan Venezuela meer dan 400 km alleen maar tegenwind gehad heb. In het begin je na een tijdje daarvan te balen, daarna wordt je waarempel boos op de wind, maar dat helpt helemaal niets, als laatste redmiddel slaak je uiteindelijk dan maar een aantal oerkreten...en waarempel...dat lucht dan op en als je na bijna 100 km fietsen een ijskoud biertje op de kop kan tikken, dan is het feest natuurlijk helemaal compleet. Je moet nl. wel bedenken dat vanaf Cartagena je door een semi-aride gebied fietst. Erg droog, dor landschap, harde tegenwind, geen neerslag en de koperen ploert straalt er lustig op los.
Uiteindelijk ben ik in een kustplaatsje terecht gekomen, genaamd Taganga, erg mooi daar, met azuurblauwe zee in een prachtige baai gelegen. Daar ben ik ook 2 dagen geweest. Want tot nogtoe was ik wat mijn planning betreft nog heel optimististisch, ik ging er nl. vanuit dat ik in 2 dagen wel even 400 km kon gaan fietsen, mits ik natuurlijk voor dag en dauw weg zou gaan, maar natuurlijk ging ik weer net iets later weg. Bovendien was het zondag en wilde ik nog even een kerkje ´pakken´. Zo noem ik dat maar, want als je redelijk vroeg weg gaat, kom je hier in latijns-amerika altijd wel een kerkje langs de kant van de weg tegen, waar een dienst aan de gang is, veelal pinkstergemeentes, je fietst bijna regelrecht van de autoweg, de kerk in! Je schuift snel aan, niets geen boze blikken, maar een en al vrolijkheid en men is blij dat je er bent! Toch heb ik vanaf Taganga toch nog 160 km op een dag gefietst. Ik was vlak voor Riohacha via een tussendoorweggetje gefietst en toen het donker werd, kwam ik een klein dorpje terecht en ben ik op zoek gegaan naar een slaapplaats, wetende dat er toch geen hotel zou zijn, heb ik toen maar naar de politie gevraagd. Het is nl. erg handig dat er in de Sierra Nevada de Santa Martha (hoogste kustgebergte ter wereld) veel rebellen zitten. Dus op de wegen er omheen barst het van de militairen. Om de 5 km is er een controlepunt. En ook in het dorpje waar ik tegen het donker worden aankwam, had het Colombiaanse leger een kwartier ingericht. In het begin snapten ze natuurlijk niet wat een ´gringo´ op een fiets in ´of all places´ Matista kwam doen, maar na wat heen en weer gebabbel en enig gekijk in mijn rugzak, hadden ze wel een hangmat ´te leen´ en kon ik ook douchen en de hele rattaplan. Van een soldaat kreeg ik nog een rondleiding door het dorpje, waar eigenlijk niets te zien was, behalve mij natuurlijk....! Erg aardige dorpsbewoners en ik heb ze beloofd dat ik hun dorp in Nederland ga promoten. Dat zal nog een hele kluif worden, want het ligt in de woestijn en er is echt helemaal niets te doen....Uiteindelijk werd die hangmat een heerlijk bed, omdat een soldaat ziek was, was er toch nog een bed over. En ´bliksem´, ik heb nog nooit zo lekker geslapen...De volgende dag ben ik nog even bij de basisschool langs gegaan en gewoon even bij 2 klassen naar binnen gelopen. De juffen vonden het wel best. Ik kon mezelf even voorstellen, even een paar foto´s maken en hup daarna snel weer op de fiets en de ´gringo´ was weer even snel weg, dan dat ie gekomen was...Moet je overigens in NL niet doen, als buitenlander zomaar lukraak een klaslokaal binnenlopen, praatje maken en foto´s schieten, dan denkt men al snel dat je gek bent, en wordt de politie gebeld....
De volgende dag ben ik van Matista naar de grens met Venezuela gefietst. Van mijn planning klopte al niet heel veel meer en ik begon eens realistisch na te denken en kwam tot de conclusie dat ik als een komeet Venezuela zou moeten doorkruisen, wil ik mn vliegtuig niet missen...Dus het plan opgevat om vanaf de grens Colombia-Venezuela het o.v. te nemen. Ik had dat natuurlijk al eerder kunnen doen, maar nu kan ik iig. zeggen dat ik onafgebroken van Mexico naar Venezuela ben gefietst. Uiteindelijk kan ik concluderen dat Colombia tot nog toe nog het zwaarste was, kwam door semi-aride klimaat waar ik grotendeels doorheen moest fietsen en de lange afstanden, in totaal heb ik door Colombia bijna 900 km moeten fietsen...!
Bij de grens was overigens een staking aan de gang en hadden boze dorpsbewoners de weg naar de grens met boomstammen e.d. geblokkeerd. Dan ben je met zo´n fiets toch wel heerlijk flexibel, je duikt gewoon het gras in, ontwijkt de menigte en de boomstammen en vervolgt je weg. Met een auto had je waarschijnlijk een andere grensovergang 500 km verderop moeten pakken. En wel heel frappant, werkelijk waar precies 100 meter voor de grens kreeg ik nog even een lekke band. Terwijl ik vanaf de grens met het o.v. zou gaan...MAF...Uiteindelijk ben ik vanaf de grens nog 7 km doorgefietst, hotelletje gepakt en de volgende dag met een ´camionette´, een pickup waar je achter in de bak kunt gaan zitten. In mijn geval echter hing ik aan de achterkant. Wel lekker met zo´n woestijnbriesje in het gezicht, maar op gegeven moment kreeg ik kramp en ben toen maar in de bak gegaan. De fiets lag bovenop een rek, boven de bak. Beetje impovisorisch, niet echt geschikt voor de APK dat vehikel...In Maracaibo (oliehoofdstad van Venezuela, ; wisten jullie overigens dat je in Venezuela voor 1 euro 50, 50 liter benzine tankt....daarom is het o.v. in Venezuela dan ook belacheloos goedkoop, voor 2000 km met een luxe touring-bus betaal je niet meer dan 25 euro!!!!!) een nachtbus naar Ciudad Bolivar gepakt en vanaf Ciudad Bolivar een andere nachtbus naar Santa Elena de Uairen gepakt, sloot allemaal naadloos aan, in totaal heb ik met de bus in anderhalve dag 2000 km overbrugd. Dinsdagavond vertrokken en op donderdag 6 uur kwam ik aan. Ik ben ong. 100 km voor de grens van de bus gegaan, in een gehuchtje genaamd San Francisco de Yuruani. Half geradbraakt, kwam ik daar bij het ochtendkrieken aan en o, wat had ik in die anderhalve dag toch naar mijn fietsje verlangd, want zo´n bus is niets voor mij, hoewel ik de eerste nacht in die bus, toch nog meer dan 10 uur op zo´n stoel heb zitten maffen...fietsen maakt toch wel een beetje moe, waarschijnlijk...
En dan is het tijdens het ochtendkrieken wel geinig, want je weet eigenlijk helemaal niet in wat voor landschap je terecht bent gekomen. Ik wist wel dat het een hoogvlakte zou zijn, maar ik had zeer zeker niet op uitzicht gerekend, maar eerder op heel veel tropisch regenwoud. Om een lang verhaal kort te maken...ik bevind mij hier in de Gran Sabana, dat is een savanne-hoogvlakte met overal watervallen (waaronder de hoogste waterval ter wereld, de Angel Falls, bijna 1000 meter hoog, maar deze is te afgelegen en kun je nagenoeg alleen met vliegtuig bereiken), tafelbergen, majestueuze uitzichten...Het is hier echt super gaaf....!!! Had ik niet op gerekend en dan is het echt geweldig fietsen op zo´n eenzame hoogvlakte ver van alle drukte...Ik heb een paar van die watervallen bezocht en ik wilde ook nog wel even het hoogste punt van de omgeving beklimmen, ik had op 1 dag heen en weer gerekend, terwijl de Lonely Planet toch al wel over tenminste 1 dag klimmen en 1 dag afdalen had, bleek, toen ik bij zo´n touroperator ging kijken, dat het, wil je het een beetje leuk doen, in totaal 5 dagen in beslag neemt....Roraima is een tafelberg van 2800 meter hoog, precies op het dreilandenpunt van Brazilie, Guyana en Venezuela. Het schijnt echt super gaaf te zijn en boven op Roraima bevindt zich een labyrint...Welnu ik moet al dit lekkers aan mn neus voorbij laten gaan en mij richten op het halen van mijn vliegtuig. Toch wel jammer, dat ik mij nu zo moet haasten. Ik wist bij vertrek uit NL al dat het aan de krappe kant zou zijn, en dat blijkt dus...Echter ik heb de oplossing al gevonden...ik kom om maar eens wat te noemen volgend jaar bij leven en welzijn terug om Venezuela eens echt goed te bekijken....!!!
Morgen wil ik in een keer naar Boa Vista in Brazilie fietsen, toch ook wel een raar idee, dat ik daar ook met mn fiets ben geweest, bij Brazilie denk je in eerste instantie toch aan Carnaval, witte stranden, tropisch regenwoud en samba-voetbal, dat zal ik niet gaan zien, maar hoogstwaarschijnlijk zullen de eerste kilometers in Brazilie eveneens op een prachtige kale savanne-hoogvlakte zijn....Alvorens ik daaraan toekom, moet ik eerst mn stapel Bolivars nog wisselen. Vriendje commandante Hugo Chavez is nl. met de nationale munteenheid aan het goochelen...wat houdt dat in....? Ik had in Colombia eerst al van een engels meisje, en daarna van een engelse jongen gehoord, dat ik absoluut geen geld in Venezuela moet pinnen, want er worden in Venezuela nl . 2 koersen gehanteerd, dat is de oude koers en de nieuwe koers, de zgn. Bolivar Fuerte, dat moet, zoals de naam het al aanduidt, een harde munt voorstellen, ware het niet dat er een gigantische zwarte markt rondom het wisselen van Bolivars is ontstaan...Als je in Venzuela pint, krijg je voor 1 dollar maar iets meer dan 2 Bolivar, op de zwarte markt krijg je voor een dollar om en nabij de 6, 6 Bolivar. Ik had de wijze raad van de engelsen dus opgevolgd, en heb toen gelijk maar voor iets van 200 euro in Cartagena (Colombia) Bolivars op de kop getikt, ervan uitgaande dat je veelal net te weinig pint, dan dat je uiteindelijk nodig hebt....Maar ik wist ook niet dat het o.v. in Venezuela zo spotgoedkoop zou zijn en ik uiteindelijk in drie dagen het hele land doorkruis...Hier in Santa Elena de Uairen kun je iig. tegen een aardige koers je Bolivars voor Braziliaanse Reals inwisselen...
Ik zal eens kijken of ik nog wat foto´s op de site kan zetten, want de pc.´s hier zijn ultra-traag...anders komt dat later wel...
Tot later maar weer....!